თავი 3 კლასში
შესვლისას გავწითლდი,ყველა მე მომაჩერდა ყურადღების ცენტრში
მოვხვდი...სწრაფი ნაბიჯებით გადავაბიჯე და თავისუფალი ადგილის ძებნა
დავიწყე... -გამარჯოვა-გვერდიდან მომესმა გოგოს ცოცხალი და დაბალი ხმა. იქითკენ შევბრუნდი და.. -მე ზოია დარვინი ვარ-განაგრძნო მან-შენ კი ალბათ ახალი გადმოსული უნდა იყო? -სასიამოვნოა მე ელისაბედი მაგრამ მირჩევნია ელისი დამიძახო-ნაზად გავუღიმე. -ააა...სახეზე გეტყობა,რომ რაღაც არ გიხარია აქ გადმოსვლა-გამომტეხა.
-ჰო,მაგრამ ეს ალბათ აქაური სიცივეს ბრალია,მაშფოთებს-ავუხსენი-მაგრამ იმედია შევეჩვევი... ორივეს
გაგვეციან ბოლო ნათქვამზე,და ამ დროს მასწავლებელიც შემოვიდა, მთელი
დარჩენილი დრო ზარამდე მისტერ სმიტი თავისთვის მონოტონურად დუდუნებდა,თან
ისე სწრააფად,რომ შესვენებასაც არ აკეთებდა,გაკვეთილის ჩაწერას ძლივს
ვასწრებდი... საბედნიეროდ
ზარიც დაირეკა და წიგნები ცავალაგე ჩანთაში..მეორე გაკვეთილი-ისტორია
(მსოფლიო ისტორია) მესამე სართულის მეორე კაბინეტში ტარდებოდა...ზურგ-ჩანთა
მოვიკიდე და დერეფანში გავიარე..რამოდენიმე ბავშვმა თვალი გამომაყოლა ზოგს
კი ყურადღება ჩემთვის არც კი მოუქცევია..ფანჯარაში გავიხედე თოვლი
წამოსულიყო და ნისლი ჩამოწვა... მესამე სართულზე ავედი,მეორე კაბინეტი,მეორე კაბინეტი (გულში ვფიქრობდი,წარწერა წავიკითხე:მისის ნაიტის კაბინეტი მსოფლიო
ისტორია.კარები შევაღე,მოსწავლეების მომცრო ჯგუფმა სიცილ-სიცილით
ჩამიარა...ჯოში დამხვდა,მის გვერდით თავისუფალი ადგილი იყო,გვერდით
მივუჯექი.. -როგორ ხარ?-თავაზიანად მკითხა. -ასეთ ამინდს თუ არ ჩავთვლით მაშინ გადასარევად ვარ..-გამეცინა ჩემს ნათქვამზე. -ხო...საშინელი ამინდია...-ჯოში. მასწავლებელიც
შემოვიდა და ახალი გაკვეთილის ახსნა დაიწყო პირდაპირ,ისტორია იყო შუა
საუკუნეების ომზე,ასევე ეს ისტორია შეეხო
ლუსიანას..ტყე,ომი,ბრძოლა,გამოჩენილი გმირები..გარკვევით აგვიხსნა
მასწავლებელმა ლუსიანას ისტორიიის შესახებ ასევე ახსენა
ქალღმერთები,ინდოელები სულები..აი მართლა ვერ მივხვდი რა შუაში იყო ეს
ყველაფერი ლუსიანას ქალაქის ისტორიაზე...ზარიც მალე დაირეკა და ყველა
გავვარდა კლასიდან..რუკას ჩავხედე ახლა დიდი დასვენება გვქონდა,კაფეტერიაში
შევედი,საჭმელი ავიღე და მაგიდასკენ გავემართე ზოია და ჯოში შევამჩნიე -შეიძლება?-თავაზიანობა გამოვიჩინე -კი,როგორ არა..-ზოია & ჯოში. -მადლობთ..-მაგიდას მივუჯექი. ლაპარაკი ჩამოვარდა რაღაც თემაზე,ვერ გავერკვიე რა ხდებოდა და ზოაიას ვკითხე -ზოია რა ხდება?-გაოცებული ვკითხე. -ტყეში
სამი გოგო დაკარგულან ჩვენი თანაკლასელები ექსკურსია ჰქონიათ ბუნებაში და
შემდეგ მათი გვამები აღმოუჩენიათ...ხვალ დაკრძალვაა...-დამწუხრებით თქვა
ზოიამ. -რაა? მართლა?? და როგორ მოხდდა ეს?-ვკითხე ზოიას. -აარ ვიცი,მიზეზი ჯერ დაუდგენელია დღეს სკოლაში გუშინ დატრიალებულ ტრაგედიაზე ამბობენ,ჩურჩულებენ...-ზოია. -ესეიგი ეს გუშინ მოხდა?ტყეში?-მე. -ხო ტყეში..-ზოია. ჯოშიც ცაერთო ლაპარაკში -მამაჩემმა
თქვა,რომ როდესაც გოგონების ცხედარი აღმოაჩინეს ვერ გაარკვიეს რომელი
რომელი იყო...თითქოს ცხოველმა გააკეთა ესო...სულ სისხლში ამოსვრილები
იყვნენ...-ჯოში. -ეს საიდან იცი?-მე. -მამაჩემი პოლიციის განყოფილების შერიფი,ოფიცერია რა..-ბურგერი ჩაკბიჩა. -სამწუხაროა...-მე,’ -ვაიმე,ელის შენ ხომ იმ ტყესთან ახლოს ცხოვრობ აარ?? უფროსწორად ტყეში გაქვს სახლი არა..?! -ჯოში, -ხო მერე რა?-მე, -ბელების სახლზე ამბობ ჯოშ?-ზოია (მაიკმა თავი დაუქნიე ზოია კი შეშინებილი მე შემომიტრიალდა)-
ვაიმე
ელის ეგ სახლი იცი რა საშიშია,ზუსტად თქვენი სახლი არის ამ გოგონების
მოკვლის მიზეზი...ეგ სახლი დაწყევლილია..საუკუნეებია მაგ სახლში არავის არ
უცხოვრია ერთი მოხუცი ცოლ-ქმარი ცხოვრობდა ქმარს ცოლი მოუკვდა ამ სახლში
სააბზანოში აღმოაჩინე ქმარმა მკვდარი ცოლი..ხოლო ქმარმა შემდეგ
გაარკვია,რომ ეს სახლი დაწყევლილი იყო და სახლის იაფად გაყიდვა
გადაწყვიტა,ზუსტად შენმა მშობლებმა იყიდეს ეგ სახლი და აი გუშინდელ გაზეთ
"N E W S" -ში გამოცხადეს,რომ ბელების სახლი გაიყიდა და ქმარი კი ტყეში
აღმოაჩინეს მკვდარი..-ზოია ისე დამაჯერებლად ყვებოდა მე შემეშინდა...ბოლოს
ხმა ძლივს ამოვიღე: -მე ეგეთების არ მჯერა...უბრალოდ მოგონილი ამბავია რა..ხალხი,რო არ შეაშინონ რას არ მოიგონებენ..-თავდაჯერებულად ვთქვი. -რავიცი აბა,შენი გაადასაწყვეტია...დიდად მეც არ მჯერა ამ ამბების და ლეგენდების,მაგრამ მაინც ფრთხილად იყავი..-ჯოში.
ზარიც
დაირეკა,კაფეტერია დაიცალა ზურგ-ჩანთას ხელი წავავლე და ლიტერატურის
გაკვეთილზე წავედი...კლასში შევედი თუ არა ჩემი ადგილი ვიღაც გოგომ
დაიკავა,ამიტომ უცნობ ბიჭთან დაჯდომა მომიეწია...მთელი გაკვეთილი
მაკვირდებოდა რის გამოც შემრცვხა..რამოდენიმეჯერ ბიჭს შევხედე,მაგრამ
ფანჯრისკენ იყურებოდა...მისის კერმა შექსპირის ”რომეო და ჯულიეტა”-ს
განიხილავდა...დიდად არ ვუსმენდი,სხვაგან დავქორდი..იმ ისტორიეებს ვარჩევდი
რაც ზოიამ და ჯოშმა მომიყვეს..თითქოს დავიჯერეო ნახევრად ოღონდ..ზარიც ისე
დაირეკა ძლივს გავიგე..წიგნები მოვიმარჯვე ხელში ჩანთაში ჩავაწყვე და
გარეთ გავვარდი..მაიკიც უკვე გამოსულიყო კლასიდან... -წავედით ხო?! -ჩანთა მოიკიდა მხარზე. -ხო წავედით....-მე. მაიკლმა გასაღები ამოიღო მანქანის,ავტოსადგომთან მივედით და მანქანაში ჩავჯექით..მაიკლმა გასაღეები მოარგო მანქანას და დაძრა.. -აბა მოგეწონა ახალი სკოლა.-მე გამომხედა მაიკლმა. -კი
კარგი სკოლაა,ბავშვებიც გავიცანი,მაგრამ ძაან რაღაც ლეგენდებს მიყვებოდნენ
ტყეში,რომ მოკვნდენ გოგონებიო ჩვენ სახლზე..და ცოტა არ იყოს ამ ქალაქმა
შემაშინა..-ჩავიბურტყუნე. -მეც მაგას მეუბნებოდნენ,ბიჭები...სკოლის პოპულარული გოგონები იყვნენ თურმე...-მაიკლი. -ეს ქალაქი საშინლად მაშინებს..-მე. -მეც,-მაიკლი. სახლში მივედით.ღვედი მოვიხსენი და გარეთ გადმოვედი.. დედაჩემი გიჟივით გამოვვარდა სახლიდან.. -ვაიმე ბავშვებო -ტირილით გამოვიდა სახლიდან.სისხლით ამოსვრილი იყო და ცრემლებს ვერ იკავებდა..
