თავი 4
-რა მოხდა დედა?-გაგიჟებულები ვკითხეთ...
-ვაიმე სახსალამათები ხართ,როგორ ვნერვიულობდი თქვენზე..-მოგვეხვია დედა.
-რა მოხდა?-კითხვა გავუმეორე-ეს რა სისხლია?
-სახლში ვიღაც შეიმოიჭრა,არ ვიცი ალბათ ქურდი იყო,ხელი გავიჭერი დიდი არაფერია..კარგად ვარ...-დაგვამშვიდა.
-დარწმუნებული ხარ?!-მე.-ქურდი?!-მაიკი გაოგნდა,
-ხო,არ
ვიცი,მანქანის ფარები უცბად აინთო,გარეთ გავედი და მანქანა დაქოქილი
დამხვდა..შემეშინდა,შემდეგ მანქანას ძრავა გამოვურთე,ვიფიქრე ჯონმა დატოვა
დაქოქილი და უცბად შემოვიდა სახლში და ისევ მიდის თქო...მაგრამ ჯონს ოთახში
ეძინა,დაღლილი იყო...ხმა სარდაფიდან მომესმა,ჩავედი და ვიღაცის ჩრდილი
დავინახე,ქალი თუ კაცი იყო ვერ გავარჩიე,,,ბოლოს იქ რაღაცას წამოვედე და
ხელი გავიჭერი..-ხელი შუბლზე მიიდო.
-და ჩვენზე რატომ ნერვიულობდი?-მაიკი.
-პოლიციის
ოფიცერისგან გავიგე,რომ ტყეში ბიჭი მოუკლიათ,მეორე მსხვერპლი კი გოგონა
ყოფილა...-ლაპარაკი ვერ დაასრულა კამერონმა,რომ შერიფი გამოვიდა სახლიდან
-და
ამიტომ ჩვენ ვშიშობთ,რომ საფრთხეში ხართ...არა მარტო თქვენ არამედ
ყველა...მკვლელი ჯერ კიდევ ვერ გვიპოვნია..პოლიცია საქმის კურში
დგას..ანაბეჭდებიც ცხედრებზე ვერაფერს ვპულობთ...ამიტომ ჯობია,რომ ტყიდან
მანქანით გახვიდეთ და გამოხვიდეთ ხოლმე ფეხით არც გაიფიქროთ სვლა,რადგან
საშიშია..!! ძაღლები თან დაგვყავს რამე,რომ არ მოხდეს..იცოდეთ თუ რამეს
შენიშნავთ დაგვიკავშირდით..ან ჯოშს უთხარი...-გამიღიმა შერიფმა,
-მადლობთ,შერიფო...-მე,
 მე და მაიკი სახლში შევედით,
-შენც ფიქრობ იმას რასაც მე?-მაიკი,’
-შენ რას ფიქრობ?_მე,
-მე მგონია,რომ მკვლელის შემდეგი სხვერპლი დედა იყო შემდეგი კი ჩვენ ვიქნებით...-მაიკი.
-მართალი ხარ,მაგრამ ეს რათ უნდა ?! რაში ჭირდება?! რატომ ჰკლავს ყველას?! -მე.
-შეშლილი იქნება,საგიჟეთიდან გამოქცეული..-მხრები აიჩეჩა მაიკმა და სამზარეულოსკენ გააბოტა.
ხელები
დავიბანე და სამზარეულოსკენ გავემართე..მაცივრიდან პროუქტები
გამოვიღე,მამას ნაყიდი სურსათი გამოვალაგე კონსერვები,კვერცხი
ხორცი,რძე,ხილის წვენი...
ლაზანია გავაკეთე და შევდე ღუმელში...სანამ გათბებოდა,მაიკი მაგიდასთან იჯდა და ფიქრობდა..
-რაზე ფიქრობ?-მე,
-ყველაფერზე,ელის..ეს
ქალაქი ძაან მაკვირვებს..უკვე ყველაფრის მეშინია...დედას მოკვლა ცადა იმ
მკვლელმა,,გოგონების გვამები აღმოაჩინეს ტყეში და ფიქრობენ რამე ცხოველის
მიერ იყო დაგლეჯილი მთელი სხეული..მაგრამ დედამ თუ დაინახა ადამიანი ესეიგი
უეჭველი ვიღაც გვითვალთვალებს...-მაიკი.
-მაიკის სიტყვებმა დამაფიქრა და მეც შემეშინდა...ცრემლები წამომივიდა,მაგრამ უცბად შევიმშრალე
შერიფი უკვე დიდი ხანია წასულიყო,მე და მაიკი კი ვმსჯელობდით...
ამასობაში ლაზანიაც გათბა და ღუმელიდან გამოვიღე მაიკს გადავუღე და ჭამას შევუდექით...
უკვე
შებინდებულიყო,ყველაფერს მოვრჩი ვიმეცადინე,დაღლილ-დაქანცული დივანს
მივუჯექი და ტელევიზორი ჩავრთე...მაიკიც გვერდით მომიჯდა..მე კის მხარს
თავი დავადე...
-მაშინებს ეს სახლი..მაშინებს ყველაფერი..-მე,
-ნუ ნერვიულობ დაიკო ყველაფერი კარგად იქნება..!! -დამამშვიდა მაიკმა,მაგრამ ეს ჩემზე არ მოქმედილა..
მამა
სამსახურში გაიქცა,რაღაც საქმეზე დაურეკეს,დედა ზემოთ იყო ასული...უეცრად
კარზე მძიმე კაკუნი გაისმა...კარებთან მივირბინე და სახელური ჩამოვწიე ჯოში
იყო..
გაოგნებულმა და გაოცებულმა პირი დავაღე,,,
-აღარ შემომიშვებ?-რამდენიმე წამის დუმილის შემდეგ მკითხა,’
-უი ბოდიში,შემოდი...-მე.
-როგორ ხარ?-ჯოში,
-კარგად შენ?-მე,
-რავიცი მე კარგად მაგრამ აი შენზე ვდარდობ..არ გეშინია..შენთან მკვლელი ყოფილა...-ჯოში.
-საიდან იცი?-მე.
-დაგავიწყდა მამაჩემი ხო შერიფია.
-ბოდიში,ბოდიში გავითიშე...მოდი დაჯექი...-ჰოლში შევიყვანე...-მაიკ გაიცანი ეს ჩემი კლასელია ჯოში,
-სასიამოვნოა ჯოშ-ხელი მაგრად ჩამოართვა მაიკს.
-
მაიკი და ჯოში დამეგობრდნენ და კარგად შეეწყვნენ კიდეც..დედამაც გაიცნო ჯოში...
-
გვიანი იქნებოდა როდესაც ჯოში წავიდა სახლში,პირღამდე მივაცილე და გავძახე:
-ფრთხილად იყავი..-მე,
-ნუ გეშინიააააააააა -გაეცინა
სახლში შემოვბრუნდი და წყალი გადავივლე ცხელმა წყალმა თითები და მთელი სხეული გამითბო,მესიამოვნა ძაან..
თბილ
საწოლში კარგა ხანს არ დამძინებია,ფიქრებში გაადავეშვი ისევ...ღამით თოვლი
წამოვიდა..აბა ლუსიანა თოვლის გარეშე ვის წარმოუდგენია?!
უამრავი და უაზრო სიზმარი დამესიზმრა,უმეტესობა დღევანდელ ფაქტს ექვემდებარეობდა,.,
მეორე დღეს,მე და მაიკი სკოლაში ჯიპით წავედით..
სკოლის
ავტოსადგომს,რომ მივუახლოვდით კაპიშონი მოვიფარე და მანქანის მყუდრო
სალონიდან ცივ ასფალტს გავუყევი..მაიკმა შუბლზე მაკოცა წარმატებები მისურვა
და სხვა შენობაში შევიდა...ზანტად ავუყევი კიბეებს,ზოზინასავით
მივაბიჯებდი..გამოუძინებელი ვიყავი,,,
ზარი დაირეკა და მისის კერიც
შემოვიდა..ისევ შექსპირის ნაწარმოებებს განიხილავდა..ისეთი მოსაბეზრებელი
იყო არავინ უსმენდა..საერთოდ შექსპირის ნაწარმოებები მიყვარს ძაან
განსაკუთრებით მისი რომანი :რომეო და ჯულიეტა” თუმცა ახლა ნამდვილად
სხვაგან ვიყავი წასული..გული მიგრძნობდა,რომ დღეს რაღაც ცუდი
მოხდებოდა....ვგრძნობდი ამას...
ზარი მოულოდნელად დაირეკა,ვერც კი
გავიგე ბავშვები რომ წამოდგნენ ფეხზე და ბაკუნი დაიწყეს იმან
გამომაფხიზლა..თვალები ჩამწითლებოდა მისის კერიმ გაგვაჩერა და გუშინდელი
ტესტების შედეგები დაგვირიგა A- მქონდა,ალბათ კალიგრაააფის გამო დამაკლო
ნიშანი რადგან ცუდად ვწერ საშინლად...
ლანჩზე მრგავლ მაგიდას მხოლოდ მე
ზოია ჯოში და კიდე ვიღეები იჯდნენ ჩვენი კლასელები,რომლებსაც არ ვიცნობდი
და არც მაინტერესებდნენ დიდად ვინები ყივნენ...
სხვაგან გადავეშვი ფანჯარას ვუყურებდი..თოვლს..ფანტელებს..თეთრ გარემოს..
-ელის,,,ელისს,,,,-ჯოშმა გამომაფხიზლა.
-ვაიმე ბოდიში,-მე,
-ცუდად ხარ?-ზოია,
-არა უბრალოდ ვფიქრობდი...-მე,
-გუშინდელ დღეზე დაიწყე ფიქრი>-ჯოში,
-ხოო -თვალები დავხუჭე.
-არაუშავს მალე დაიჭერენ იმ მანიაკს,.შენ არ ინერვიულოო -ჯოში.
-იმედია..თუმცა
არ მესმის თუ ადამიანმა მოკლა ის გოგონები მაშინ ასეთ ჭრილობებს ხომ ვერ
მიაყენებდა როგორც ცხოველს შეუძლია მიაყენოს ტკივილი ადამიანს...ეს ხომ
სიგიჟეა..ან თუ ადამიანი იყო ის მკვლელი დედაჩემი,რომ დაინაახა ღმერთმა
დიაფაროს მაგრამ რატომ არ მოკლა და გაიქცა?!
არ მესმის...-მე.
-.................
იმედია მოგეწონათ ეს თავი!
ვეცადე კარგი გამოსულიყო,დღეს ან ხვალ კიდევ დავდებ..!!
მადლობთ კომენტარებისათვის..!!
შემდეგი თავში ალბათ დაიწყება თავგადასავალი დაუვიწყარი და საშიში..!!
|
