გამარჯობა ძვირფასო დღიურო.დიდი ხანია ერთმანეთთან არ გვილაპარაკია,სამწუხაროთ მე სულ ცუდი ამბებით მოვედი.პარიზში მოგზაურობის შემდეგ რომ ვბრუნდებოდით...ჩვენი თვითმფრინავი კოშკს შეასკდა და ჩემი მშობლებიც თან გაიყოლა.მე სიკვდილის პირას ვიყავი,მაგრამ სასწაულმა გადამარჩინა.მახსოვს ვიღაც ბიჭის ღვთაებრივი და უნაკლო სახე,მაგრამ ბუნდოვნად.კარგი,დანარჩენს ხვალ მოგიყვები.ახლა კი სკოლაში წავედი _______________ -გამაჯობა ბონი!!!შევძახე გახარებული,მაგრამ მაინც ნაღვლიანი ხმით -პრივეტ ელენაა!იცი ჩვენს სკოლაში ახალი ბიჭი გადმოვიდა.სახელი ჯერ არ ვიცი,მაგრამ ძალიან სიმპატიურია.აი ისიც:
მისი სახე ვიღაცას მაგონებდა,მაგრამ არ ვიცი ვის. მაგრამ არ მოვისვენებ სანამ არ გავიცნობ,მე ყოველთვის ყველაფერს ვაღწევ და ეს არ გამიძნელდება. 5 წუთის შემდეგ: -გამარჯობა,მე ელენა ვარ.სასიამოვნოა -გამარჯობა ელენა.მე სტეფანი თურმე მარტო სახე კი არა,სახელის ღვთაებრიივი ჰქონდა გავიცანით ერთმანეთი და საუკეთესო მეგობრებიც გავხდით.მაგრამ კოცნამდე 10 წამით ადრე ვიღაც ცისფერთვალება ბიჭი მოვიდა და სტეფანს მიესალმა შურისმაძიებლის ხმით. სტეფანი მალევე წავიდა.ცოტა ხანში მივხვდი რომ ის რაღაცას მატყუებდა.მივაკითხე სახლში მაგრამ მისმა დედამ გამიღო და გამომლანძღა. მე და სტეფანი დავშორდით.მე დეპრესიაში ვიყავი და მარტო დავიარებოდი ქუჩებში.ამ დროს სტეფანი შემხვდა და ყველაფერი ამიხსნა. მე სტეფანს არ შევურიგდი.ცოტა ხანში ჩემს კარზე კაკუნი გაისმა.გავაღე და ვის ვხედავ.ეს ხომ დეიმონ სალვატორია.დეიმონი კარგად რომ გავიცანი მივხვდი,რომ ის ცუდი საერთოდ არ იყო(როგორც სტეფანმა აღწერა). ერთხელ მე და დეიმონს გულახდილი საუბარი გვქონდა და მან მითხრა,რომ ვამპირი იყო და დაიწყო ერთი ისტორიის მოყოლა.თურმე 1864 წელს გაიცნო ერთი გოგონა,რომელიც მე ძალიან მგავდა და შეუყვარდა.შემდეგ აღმოჩნდა რომ ის გოგო ცხოველი იყო და დაიჭირეს.ცოტა ხანში კი დეიმონი გადააქციეს ვამპირად. მე მის მიმართ ვგრძნობდი იმას,რაც არავისთან არასდროს განმიცდია... ერთხელ მე და დეიმონი მივსეირნობდით.საკმაოდ გვიანი იყო.დეიმონი ერთ ამბავს მიყვებოდა და...ვიღაც ქალმა გულში ესროლა წვეტიანი ჯოხი.მე რაც შემეძლო დავეხმარე მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ჩემი და დეიმონის ბოლო დიალოგი ასეთი იყო: დეიმონი კოცნის შემდეგ ხელებში ჩამაკვდა.აი ახლა მივხვდი იმ გრძნობის ფასი,რომელიც ა რ ვიცოდი რა იყო... 3 წელი მას ვგლოვობდი და სამი წელი იმდენი ვიტირე,რომ ბოლოს მეც მასთან ერთად საიქიოში წავედი.დეიმონი ისე მიყვარდა,რომ მის გამო ცრემლად დავიღვარე!აი ასეთია სიყვარული.ყველაფერი ღმერთის ნებაა. მისი კოცნა მე საუკუნოდ დამამახსოვრდა
| 
