 
მეორე დილას სკოლისკენ გავწიე!! უკნიდან ფეხის ხმა გავიგე, გავიხედე და ალექსი დავინახე.
გამარჯობა, როგორ ხარ? - ალექსი ( ეტყობოდა,რომ ჩემთან შეხვედრამ ძალიან გამახარა )
მადლობ, ალექს კარგად და შენ? - მე ( ცოტა აფორიაქებული ვიყავი )
მეც არამიშავს, გუშინ სკოლაში არ შემიხედიხარ? - ალექსი
ხო ცუდად გავხდი, გზაში და ვირაცამ გადამარჩინა? - მე
ვიღაცამ ? ხო ვიცი!! - ალექსი (ჩუმად ჩაილაპარაკა მან )
რა იცი? - მე (გაკვირვებული ვიკითხე )
არა, არაფერი! - ალექსი
ბოლოს ეს მითხრა, მე და ის უცნაურად მიუყვებოდით გზას, არცერთს ხმა აღარ ამოგვიღია!! მის მიმართ საოცარ მიზიდულობას ვგრძნობდი, მაგრამ მისკენ გამიზნული ყოველი ფიქრის შემდეგ ის უცნობი მახსნდებოდა, რომელმაც სული ამიფორიაქა და სამუდამო ფიქრებს მიმაჯაჭვა, კიდევ იმაზე ვფიქრობდი, ნუთუ სულ ასე გაგრძელდებოდა, ყოველს საღამოს პატარა შუქის ნაპერწკალს უნდა აეფორიაქებია, ჩემი სული!
 
გავიდა ერთი კვირა, ჩემი ინტერესი ნელ-ნელა უფრო მძფრდებოდა ამ უცხო ადამიანის მიმართ, ყოველ საღამოს ჩემს ფანჯარასთან უცხო შუქი გაიელვებდა ხოლმე, მაგრამ გარეთ გასვლა სულ მეშინოდა, თავს უცნაურად ვგრძნობდი!! ამ დროის განმავლობაში სულ უფრო და უფრო ვუახლოვდებოდი ალექს, მასთან კარგი მეგობრობა მაკავშირებდა, მაგრამ არავისთან შემეძლო ჩემი გრძნობების შესახებ ლაპარაკი.
გავიდა ერთი კვირა, კვირა საღამო იყო ფანჯარასთან ისევ გაიელვა იმ უცნაურმა შუქმა, მაგრამ ის არ გაჩერებულა მთელი ღამე ანათებდა, ღამის ოთხი საათი იყო როცა ადგომა გადავწყვიტე, მშობლებს ეძინა, ცუმად გავწიე ქვედა სართულისკენ. გარეთ გავედი ვიღაცამ თითქოს იგრძნო ჩემი ჩასვლა და მაშინვე შუქი ჩაქვრა, მე მის ჩრდილს ვხედავდი, მალ ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდი, ის ისეთი იდუმალი იყო, მის პირდაპირ ვიდექი და მის სახეს ვერ ვხედავდი, მასთან ძალიან ახლოს ვიდექი!! ხელი მის სახეს შევახე, მაგრამ მან მაშინვე ჩამოიღო ჩემი ხელი და მხარზე დაიდო!!
ვინ ხარ? - მე ( მასთან დალაპარაკება გავბედე )
შენ ისეთი საოცარი ხარ! - ( ჩუმად და არა ბუნებრივად მითხრა, თითქოს რაღაცას მალავდა )
რა? - მე
შენ ისეთი საოცარი და განსხვავებული ხარ, არავის გავხარ, მამაცი და უშიშარი ხარ, ყველასგან განსაკუთრებული, კეთილი და მშვენირი!! - ( ჩემზე საოცრად ლაპარაკობდა )
ასე რატომ ლაპარაკობ? ვინ ხარ? რატომ არ მენახები? - მე ( საოცარი სიმშვიდით შევეკითხე )
შენ იმიტომ ვერ მხედავ, რომ გირჩევნია ასეთს მიყურო !! - ( ისევ ისე არაბუნებრივად აგრძელებდა საუბარს )
მე შენი ნახვა მინდა,!! - მე
არა, რათქმაუნდა არ გინდა იმიტომ შენ ჩემს ამ მხარეს ვერ მოიწონებ და შეიძლება სხვა შეიყვარო! - ( ეს სიტყვები საოცრად ჩამესმოდა ყურში )
მხოლოდ ეს გაქვს სათქმელი? მე შენი არ მესმის !! - მე
როცა ჩემსას გაიგებ, მაშინ ყველაფერი შეიცვლება და ჩემდამი ინტერესი გაგიქრება, მე კი ეს არ მინდა, მხოლოდ ამ იდუმალებით შემიძლია შენს გვერდით ვიყო ბედნიერი! - ( მხოლოდ ეს თქვა და გაჩუმდა )
მე მისი ჰაერით ვსუნთქავდი ის ჩემით და ჩვენ ერთმანეთს ვაკოცეთ,მერე კი ის გაქრა როგორც ყოველთვსი და ჩემს გულში ისევ გაურკვევლობის ჭრილობა დატოვა.
|
shemdegi tavi me machuqe 