მერე ალექსი გამახსენდა და საშინლად მომენატრა !!
მისი ნახვა მინდოდა!! მაინტერესებდა ყველაფერი რისი ახსნაც შეეძლო!! :(((
მალე ექიმი შემოვიდა და დაიწყო:
ყველაფერი კარგადააა, ნაყოფს არაფერი მოსვლია, შეიძლება ითქვას, რომ სერიოზული არაფერი მომხდარა, სასწაულია ასეთი ტრამვა და არაფერი მოხდა, გილოცავთ!! - ექიმი
ააა კარგი მადლობაა,,!!!! უი ერთი წუთი რაღაც ცუდად გავიგე, ვინ არის კარგად?? - მე ( გაოცებული ვკითხე მეგონა,რომ ყველაფერი მომესმა )
ნაყოფი, თქვენ 1 კვირის ფეხმძიმე ხართ: )) არ იცოდით?? - ექიმი
არ მჯერა, შეუძლებელია, გთხოვთ მარტო დამტოვეთ!! - მე
გაოცებული ვიყავი, ეს ბავშვი უკვე ჩემი ცხოვრების აზრი იყო, მაგრამ როგორ უნდა გამეზარდა სულ მარტოდ მარტო! ან როგორი იქნებოდა ჩვენი ცხოვრება!! ყველაფერი მტანჯველი იყო ჩემთვის, მაგრამ ის კი ვიცოდი, რომ ეს ბავშვი ნამდვილად უნდა გამეზარდა და გამეჩინა!!
მერე გამახსენდა ჩემი და მამამისის დიდი სიყვარული!! ბავშვს იმას მაინც ვეტყოდი,რომ ყველაზე დიდი სიყვარულის ნაყოფი იყო, მაგრამ როგორ უნდა ამეხსნა ეს ყველა დანარჩენისთვის, ჩემი ოჯახისთვის!! <33
ფიქრში გავერთე უცებ დედა შემოვიდა!!
შვილო, როგორ ხარ რაო ექიმმა, ხომ არაფერი დაგიზიანდა? - დედა ( შეშინებული მკითხა )
დედა, იცი არ ვიცი როგორ გითხრა?! - მე
რა იყო შვილო ხომ ყველაფერი კარგადაა?? არაფერი დამიმალო !! - დედა
არა დედა ყველაფერი კარგადაა, უბრალოდ... - მე
რა უბრალოდ მითხარი მალე, ვეღარ ვითმენ??!!!! - დედა
დედა მე 1 კვირის ფეხმძიმე ვარ!! - მე ( ეს ვთქვი და ცრემლები წამომცვივდა )
რააა?? ეხლა რა უნდა ვქნათ? ღმერთო ჩემო შენ ხომ ასეთი გამოუცდელი ხარ? ან როგორ უნდა ავხსნათ შენი ორსულობა? შენ რა აზრზე ხარ? რას აპირებ?? - დედა
ჯერ არაფერი გადამიწყვეტია, მაგრამ ბავშვი უნდა გავაჩინო ეს ზუსტად ვიცი!! - მე
რაა? მაგრამ ამ ბავშვს როგორ მიხედავ!! მას ხომ ამდენი რამ ჭირდება? - დედა
არვიცი, რამეს შევძლებ, მე ისევ შენი იმედი მაქვს!! - მე
იმ ბიჭს არ ეტყვი? - დედა
არვიცი, როგორ ან რატომ უნდა ვუთხრა? ან უნდა საერთოდ ეს ბავშვი?? - მე
მან პასუხისმგებლობა უნდა აიღოს!! - დედა
მე მას მამობას ვერ შევეხვეწები და თქმაც არ შემიძლია!! - მე
შვილო ესე არ შეიძლება... - დედა
არ მაინტერესებს არ შემიძლია და მორჩა!! - მე
კარგი მე დაგტოვებ და დაისვენე!! - დედა
 
არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ალექსი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, მაგრამ მიზეზს ვეძებდი, რატომ უნდა მოქცეულიყო ისე როგორც მოიქცა!! : ((( ან როგორ უნდა მეთქვა მისთვის რომ ბავშვი გვეყოლებოდა!! ჩემი თავის თვითონ არ მესმოდა!!
მალე სახლში წავედით, გავიდა ერთი თვე, ჩემი ბავშვით რომელიც ჩემში იზრდებოდა ბედნიერი ვიყავი , მაგრამ ალექსზე ხშირად ვფიქრობდი, უკვე კოლეჯშიც აღარ დავდიოდი, არც ინტერნეტით ვსარგებლობდი, მხოლოდ ჩემ შვილზე და ალექსზე ფიქრით ვიყავი გართული!!
ერთ დღესაც გადავწყვიტე ინტერნეტით მესარგებლა და ჩემს ფეიბუქზე შევედი პირველად ჩემი სასაუბრო სევამოწმე და იქ დიდი წერილი დამხვდა ალექსისგან სადაც ეწერა: .....
|
