WithOurLove =2 -ასე ძაან,რომ მოგეწონათ
იმიტომ გავაგრძელეე ))
დააკომენტარეთ,ბოდიშით ასეთი
პატარა თავისათვის ))**
შემდეგ თავს დიდს დავდებ გპირდებით )) სამივეს ტირილი აგვივარდა, სულ სხვაგან ვიყავით აღარაფერი გვაინტერესებდა .. ბებია
დავკარგეთ ..სხვა არაფერი გაგვაჩნდა,მისთვის ვცოცხლობდით რადგან თავის
თავზე აიღო ჩვენი აღზრდა,ზედმეტი ტვირთად არ წარმოვადგენდით მისთვის მას
ვუყვარდით და ჩვენ მას ვაფასებდით ..
რამოდენიმე დღის შემდეგ ..
აი დადგა ეს დღეც ..იმ დღეს წვიმდა ..ცა მოღრუბლულიყო,ხეებს სახე
ჩამოსტიროდათ თითქოს ყველაფერი ტიროდაო ..ჩემი შავი კაბა აქეთ-იქით
ფრიალებდა ქარში,წვიმა სახეში მეხლოდა ,დამასველა ..მე ზევიდან დავცქეროდი
ორმოს ,შავი იყო თითქოს ფსკერი ჩანდაო..თეთრი საფლავი ქვებით ლამაზად
ჩაემწკრივებინათ ..იქვე თავზე პატარა თეთრი ანგელოზის ფიგურა დაედგათ ..
-სარა ..-ვიღაცამ ხელი მომკიდა
შევტრიალდი და ელეონორი დავინახე .. -წამოდი დასაფლავება იწყება -მშვიდად მითხრა
უხმოდ გავყევი ელეონორს და ხალხში გავერიე.
ხმები ბუნდოვნად მესმოდა,მღვდელი ლოცვას კითხულობდა
ნერვებს მიშლიდა ეს თვალთმაქცობა,არავის ადარდება ბებიას ხსოვნა
,სვავებივით მიყურებდნენ ..სასაფლაოზე უამრავი ადამიანი
შეკრებილიყო,ისეთებიც ვინც ბებიას საერთოდ არ იცნობდა და პატივის
მისაგებად ან უფრო იმისთვის მოვიდნენ,რომ ოჯახის ტრაგედია ენახათ ..
-სარა ..-მკლავში ჩამავლეს ხელი-დაკრძალვა დამთავრდა
გავხედე,რეიჩელი იყო ,სასაფლაოს მოვავლე თვალი და მის მხარს დავადე თავი
..ისიც ჩემს დღეში იყო, მაგრამ ახლა თავის თავს კი არა მე მამშვიდებდა..
ყველას ჩვენთან გამოლაპარაკება
სურდა,მაგრამ უარზე ვიყავით ..ახლა ნამდვილად ამის თავი არ გვქონდა
..სახლში მივედით თუ არა ბებიას ოთახში ჩავიკეტე და ტირილი განვაგრძე
..ამდენი ტანჯვის შემდეგ სარკეში ჩავიხედე და ჩემი თავი ვერ ვიცანი..სულ
ჩაშავებული მქონდა თვალები,თმები აბურდული ..შხაპი მივიღე და ქვემოთა
სართულზე ჩავედი ..გოგონები უხალისოდ დასქეროდნენ მაგიდას და მე
მელოდებოდნენ ..
უკვე მაკლდა ბებიას ხელი ..
-სარა რაღაც უნდა გითხრათ ..(რეიჩელი)
სმენა დავბაძე და მათკენ გავიხედე..
-სასაფლაოზე ერთ პიროვნებას მოვკარით თვალი და დაკრძალვის შემდეგ როდესაც
კარგად დაავაკვირდით მივხვდით,რომ ის მამაჩვენია ..ის ამდენი წლის შემდეგ
დაბრუნდა და ახლა ჩვენთან ერთად ოჯახის აღდგენა სურს ..(ელეონორი)
-არა..მე მასთან ლაპარაკი არ მსურს..(სასოწარკვეთილმა წამოვიძახე)-მან
მიგვატოვა როდესაც სულ პატარები ვიყავით,დედა ახალი მკვდარი იყო,რომ მაშინ
გაუჩინარდა..ბებია მაგ დროს დაგვიდგა მხარში და ჩვენი აღზრდა დაიწყო
..არაფერს გვაკლებდა ის ჩვენთვის დედაც იყო და მამაც ..ხოლო როდესაც ახლა
ბებიამაც მიგვატოვა,მას ჰგონია,რომ ვაპატიებ ამ საქციელს? არა ..არა ..ეს
შეუძლებელია ..-ცრემლები ღაპა-ღუპით მომდიოდა.
-დაწყნარდი ..დაწყნარდი დაიკო ..(რეიჩელი ჩემს გვერდით გაჩნდა და ჩამეხუტა )
-შენი გვესმის ..ჩვენც ამ აზრის ვართ ..(ელეონორი)
-ახლა ყველაზე კარგი რაც იქნება ეს,რომ ამ დეპრესიიდან გამოვიდეთ და ბებიასგან მხოლოდ კარგი მოგონებებით მოვიხსენიოთ ..(რეიჩელი)
