...."გიყვარდეს ყველა, გძულდეს არავინ, იცოცხლე ყველასათვის, მოკვდი ერთისთვის...."ესაა ჩემი ცხოვრების დევიზია, ზოგი თვლის ამ ბანალურ სიტყვებში გასაკვირი და განსაცვიფრებელ არაფერია მაგრამ ამის შესრულებაა რთული.....თავი გაწირო საყვარელი ადამიანისთვის ეს დღესდღეობით ისეთი ბანალური და ერთფეროვანი ფრაზაა ჩვენთვის რომ მნიშვნელობამაც კი დაკარგა და ყველას ადვილი შესასრულებელი გონია, მაგრამ არავინ იცი კონკრეტულ სიტუაციაში ვინ როგორ მოიქცევა.....
მე არც კი გაგეცანით ჩემი სახელია ელენე, გვარს რა მნიშვნელობა აქვს. დამატებითი ინპირმაციისათვის გეტყვით რომ ვარ 75 წლის მოხუცი, მყავს ერთი შვილი და ორი შვილიშვილი .........გადავწყვიტე ჩემი ამბავი მომეყოლა თქვენთვის, უფრო სწორად რომ ვთქვათ წიგნი დამეწერა ჩემი ერთადერთი სიყვარულის შესახებ...მაშ ასე ეს ყველაფერი კი დაიწყო დიდი ხნის წინათ..............
თავიპირველი
იყო 2012 წლის ადრიანი შემოდგომა, მაშინ მე უკვე გახლდით 18 წლის.
არაფრით გამორჩეული სხვა ახალგაზრდა ჩემი ასაკის გოგონებისგან, ძალიან მიყვარდა გართობა მაგრამ არ ვიყავი თამამი უფრო ჩაკეტილი ბუნების პიროვნება გახლდით.
ვცხოვრობდი მამასთან და დედასთან ერთად თუმცა ყოველთვის მინდოდა მათგან გაქცევა ალბად ეს ჩემი ერთ-ერთი ახირება იყო, მანამ სანამ ერთი ამ აბავი არ მოხდა ჩემს ცხოვრებაში რომელმაც შეცვალა ყველაფერი შემცვალა მეც, ამ ამბავმა გათელა ჩემი ყველა ოცნება წარმატებული ქალის ცხოვრებასთან დაკავშირებით...
გამიფუჭა ურთიერთობა მშობლებთან და ჩამომაშორა ახლობლებს და ნათესავებს, ამ დროს მე დავკარგე ის მცირე ნაწილი მეგობრობისა ვინც კი ოდესმე მე მყოლია, მაგრამ მე ვისწავლე ის რაც აქამდე არასდროს მქონდა გამოცდილი ვისწავლე სიყვარული პატივისცემა და თავგანწირვა იმ ადამიანსტვის ვინც ყველაფერი იყო ჩემთის, იცით ახლა 57 წლის შემდეგაც კი არ ვნანობ არცერთ ჩემს მიერ გადადგმულ ნბიჯს და ვთვლი რომ ცხოვრებაში ეს რომ არ გამეკეტებინა დღეს მე არ ვიქნებოდი ის რაც ვარ....
კარგით მოდით ამ ყველაფერს მოვრჩეთ ვიცი თქვენთვის ამბავი უფრო მნიშვნელოვანია და პირდაპირ თხრობაზე გადავდეთ.
როგორც ზემოთ ავღნიშნე 2012 წელი იდგა და ჯერ არ მქონდა სკოლა დამთავრებული, მაშინ ყველა მეთორმეტე კლასელი გოგონა თუ ბიჭი ემზადებოდა მასწავლებლებთან სხვადასხვა საგნებში, მეც არ გახლდით გამონაკლისი, საკმაოდ დატვირთული გრაფიკი მქონდა და სახლში გვიან საღამოს 10 საათზე თუ შევდიოდი და კვლავ სწავლა და ერთ დღეში მხოლოდ 5 საათით ვასწრებდი ძლილს.
ყველაფრის მიუხედავად მინდოდა ცხოვრებაში რაღაცისთვის მიმეღწია და ჩემი მშობლების შრომას ფუჭად არ ჩაევლო.ჩემთვის მანამდე უცხო იყო გრძნობა სიყვარული საპირისპირო სქესისადმი რადგამ ეს მე არასდროს არ გამომიცდია მხოლოდ წიგნებში და ფილმებში თუ ვნახავდი სეყვარებული პერსონაჟებს რომლებიც საყვარელი ადამიანისათვის თავსაც კი იკლავდნენ, ეს კი ჩემთვის წარმოუდგენელი იყო და ამაზე სიცილითაც კი ვსაუბრობდი, მაგრამ ვაი რომ ბედმა დამცინა......
აბა ბავშვებო მოგეწონათ პირველი თავი??!! ძალაინ განსხვავვებული დასასრული ექნება ამ მოთხრობას :****
ასეთი მაგარი მოთხრობა,მე არ წამიკითხია ჯერ..!! და ასეთი განსხვავებული..!! გაააგრძელეე მალეეე მალეეეეეეეეეე..დღესვე დადე მეორე თავი..მაინტერესებს რამდენ თავიანი იქნება?
