ბედისწერა♥
მეხუთე თავი
~ ძალიან მაგარი მუსიკაა და თან ჩართეთ და ისე წაიკითხეთ ~
მთელი ღამე თეთრად გავატარე, ვერ დავიძინე, მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი, ან კი მის გარდა რამე კარგი იყო ცხოვრებაში რაზე ფიქრითაც დროის დაკარგვა ღირდა? რათქმაუუნდა არა. მეშინოდა არა მისი არამედ მისი დაკარგვის, მინდოდა იმ წუთას ჩემთან ყოფილიყო და ჩავხუტებოდი და მეთქვა თუ როგორ მიყვარდა,
მაგრამ ჩემი მისდამი გრძნობები უფრო ძლიერი იყო ვიდრე ეს უბრალო სიტყვები, მისთვის ვცოცხლობდი და მისთვის ვარსებობდი, მაინტერესებდა მასაც ისევე ვუყვარდი თუ ასე მხოლოდ მე ვიტანჯებოდი მისთვის, იცით არასდროს გამივლია იმ წუთებში აზრად რომ ის ცივსისხლიანი მკვლელია, მაგრამ იცით მას მეორე მხარეც ჰქონდა იმდენად თბილი და მოსიყვარულე იყო რომ ასეთი ადამიანების არსებობა დედამიწაზე თითქმის წარმოუდგენლად მეჩვენებოდა.
მახსოვს თავი საშინლად ამტკიოდა და მოულოდნელად ჩამეძინა, შუაღამეს გამომეღვიძა საშინელი წვიმა და ჭექა-ქუხილი იყო, მაშინ დავქიფირდი:" ნეტა სადაა ხალა, ნეტა ხომ არ სცივა, ან ტკივა, ან რამე ხომ არ უჭირს". მასზე ვღელავდი.
მეორე დილას ადრე ავდექი და გაკვეთილები წავიმეცადინე, სკოლაში წასვლის დროც მოვიდა და მე ჩვეულებრივად ქუჩას გავუყევი, იმ დღეს დავფიქრდი მხოლოდ იმაზე რომ თითქმის ყველა ჩემს მეგობარს ჩამოვშორდი და ჩემთან ურთიართობა არავის არ უნდოდა,
ცოტა არ იყოს ეს გულს მტკენდა მაგრამ, ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო და ამის გამო დეპრესიაში ჩავარდნას და ქვითინს არ ვაპირებდი მე ხომ ახლა ის მყავდა. სახლში გვიან დავბრუნდი, ძალიან ცუდ გუნებაზე ვიყავი როცა გავაცნობიერე რომ დღეს შეიძლება ვერ მენახა და ეს საშინლად არ მომწონდა,
იმიტომ ვგრძნობდი რომ მის გარეშე რაღაც მაკლდა. დავწექი დასაძინებლად მაგრამ ძილი არ მეკარებოდა თითქოს მას ველოდი, მაგრამ არ ჩანდა. არ ვიცი მაგრამ ეს მხოლოდ სასწაული შეიძლება ყოფილიყო. შუაღამის 3 საათი იყო ყველას ეძინა ჩემს გარდა და ამ დროს კარის ხმა გავიგე ვიფიქრე ეს დედა შეიძლება ყოფილიყო აბა სხვა ვინ. მაგრამ როცა ჩემი ოთახის კარი გაიღო მე დავინახე ის ჩემს ოთახში მომავალი,
ვერ აგიხწერთ მე რა ვიგრძენი როცა დავინახე, დავიბენი ავნერვიულდი და გამიკვირდა, გულის სიღრმე კი ძალიან მიხაროდა, მას მოწყენილი სახე ქონდა და არ იღიმოდა, ჩემს საწილზე ჩამიჯდა, მე მაშინვე წამოვხტი და ჩავეხუტე,
ყურში ჩავჩურჩულე რომ ძალიან მომენატრა, მანაც იგივე მითხრა და მაკოცა, ყველა პრობლემა ერთბაშადად დამავიწყდა, მისი ტუჩემი ცივი და სველი იყო. როდესაც მე შუქზე შევხედე მის სახეს დავინახე მის თვალებში ცრემლი, ის ტოროდა, რაღაც აწუხებდა და ტკიოდა მე კი არ ვიცი რა მეშველა არ ვიცოდი რით დავხმარებოდი ადამიანს რომელიც ძალიან მიყვარდა, მხოლოდ ვკითხე: -რა გჭირს ? რა მოხდა? ნუთუ შენ ტირი?
-იცი ელენა მეც ადამიანი ვარ და მეც მაქვს გრძნობები, უკვე ეს ყველაფერი მკლავს და ბოლოს მიღებს, მე მინდა შენთან და ღმერთთან ვიყო მართალი, მე ვიცი უამრავი დანაშაული ჩავიდინე და ეს მკლავს სულს მიტანჯავს, არ ვიცი ახლა ყველაფერს ვნანობ მაგრამ ადრე ამას არ ვიტყოდი. -მითხარი ყველაფერი მომიყევი ან აქ როგორ გაჩნდი ან ახლა რატომ ტირი და რის მონანიება გინდა იქნებ შენი დახმარება შევძლო(მე) -აქ როგორ მოვხვდი? დაგავიწყდა ხალხი რას მიძახის?
ეს არ გამჭირვებია კარი გავაღე ისე რომ არავის გაეგო, შენ რომ არ მენახე ალბად მოვკვდებოდი, დამეხმარე შევიცვალო გთხოვ, მინდა არ შეგრცხვეს ერთ დროს რომ გიყვარდი -რატომ ამბობ მაგას მე არაფრის მრცხვენია ყველაფერზე უარს ვიტყვი ოღონდ შენთან ვიყო, იცი რატომ შენ ჩემთვის ერთადერთი ხარ.(მე) -მაგარ შეიძლება ახლა ამბობ მაგრამ იცი მე არასდროს მოგთხოვ არჩევანი გააკეთო შენს ახლობლებსა და ჩემს შორის რადგან ვიცი ეს გულს გატკენს. უბრალოდ შენ არც კი იცი ახლა რა ხდება ჩემს გულში, მინდა სუფთა ვიყო როგორც შენ, მე შენი მრცხვენია რადგან ასეთი სახელი მაქვს, დამეხმარე ეს ყველაფერი გამოვასწორო, რადგან ვიცი დიდხანს ვერ ვიცოცხლებ პოლიცია ადრეთუგვიან დამიჭერს და ისინი მე მომკლავენ, მე კი მინდა შენთან და ღმერთთან მართალი ვიყო, იცი მე მინდა ტაძარში წავიდე და აღსარება ვთქვა, და გამოვსწორდე შენთვის.
-ეს კარგია როცა გინდა ჩადენილი მოინანიო, მაგრამ მე შენ ახლაც მიყვარხარ მაგრამ ყოველთვის დაგეხმარები უკეთესი ცხოვრების მოწყობაში. შეიძლება ეს ჩემი საქმე არაა მაგრამ მაინც მინდა გკითხო რატომ კლავ ამდენ ახალგაზრდა გოგონას, მათ ხომ მთელ ცხოვრებას ართმევ. (ელენა) - მე ამის მიზეზი მაქვს და ერთხელაც მეყოფა ნებისყოფა გითხრა ყველაფერი, მაგრამ ერთი რამ უნდა გითხრა შეიძლება არ დაიჯერო მაგრამ რაც მე შენ დაგინახე პირვლად ანუ ორი თვის განმავლობაში არცერთი გოგონა არ მომიკლავს -კი მაგრამ დღეს ვუსმინე და თქვეს რომ შენ ბოლო ორო თვის განმავლობაში 10 გოგონა მოკალი და სასტიკად აწამე, მაშ რა ხდება (ელენა)
-კარგი რა მათთვის მე სატყუარა ვარ რომ ამ საქმით ჯიბეები გაისქელონ სხვა არაფერი, ეს ყველაფერი უმიზეზოდ ამკიდეს და დღს ან ხვალ სიცოცხლესაც გამომასალმებენ -შენ არა ამას ვერ დავუშვებ, ეს არ მხდება გეფიცები, შენსკენ გასროლილ ტყვიას ისე გადავეფარები თვალიც არ დამიხამხამდე. (ელენა) -ესენე მომისმინე შენი სიკვდილი ჩემთვის ტანჯველი იქნება ვიდრე უბრალოდ ჩემი ტყვიით ჩაცხრლვა, ის წამირად გაჩერდა და მითხრა რომ წამომყოლოდა, უნდოდა სახლიდან მასთან ერთდ წავსულიყავი, რადგან საკუთარი საცხოვრებელი ეჩვენებინა ჩემთვის. რათქმაუნდა მე თავი შევიკავე მაგრამ ყოყმანის შემდეგ გადავწყვიტე წავსულიყავი თანაც ხვალ შაბათი იყო.
მე და ის სახლიდან გავედით და გავუყევით ბნელ ქუჩებს............
აბა ბავშვებო მოგეწონათ ???!! კომენტარები დაწერეთ :))**
|
