როგორც კი სასადილო ოთახში უცებ გავშეშდი და გაკვირვებული ვიყავი, იქ იზაბელი დამხვდა. გამარჯობა ნატალია, შენთან სალაპარაკო მაქვს! - იზაბელი უცებ ოთო შემოვიდა. რა გაქვს სალაპარაკო თუ საიდუმლო არაა!! - ოთო შენ აქ რას აკეთებ საყვარელო! - იზაბელი მე გავალ ხელს არ შეგიშლით შეყვარებულ წყვილს! - მე არა ნატ მოიცადე გავიგოთ რა აქვს სალაპარაკო და თან ჩვენ შეყვარებული წყვილი არ ვართ და შენ იცი ,ე ვინც მიყვარს! - ოთო ხო კარგი, რა გინდა იზაბელ?! - მე არაფერი მერე დაგელაპარაკები ნატალია, ეხლა წავედი! - იზაბელი აუ ერთი რა უნდოდა როგორ მაინტერესებს! - ოთო ისე შენი ნახვა კი ძალიან გაუკვირდა ჩემთან! - მე (გაბრაზებული ვუთხარი) შენ რა ეჭვიანობ?! - ოთო მე ხო არ გადაირიე შენ რა დაამცინიხარ?! - მე არა, გეტყობა გეტყობა! -ოთო არაფერიც არ მეტყობა, ნახვამდის! - მე ნატალია, მოიცადე! - ოთო მე ზემოთ კიბეებზე ავდიოდი ოთო შემაჩერა მომიახლოვდა და მაკოცა მერე კი გამიღიმა მადლობა გადამიხადა და წავიდა. მეც გულში გავიცინე და ზემოთ ავედი, მართლაც ვერ ვმალავდი, რომ იზაბელზე ვეჭვიანობდი. მეგონა, რომ ამ დღეს ყველაფერი კარგად ჩაივლიდა, მაგრამ ოთო წასული არ იყო ქეთი გამაგებინა, რომ ისევ იზაბელი მოსულიყო მე ქვემოთ ჩამოვედი. ბოლოს და ბოლოს მითხარი რა გინდა? - მე ველოდებოდი ოთო როდის წავიდოდა, შენთან მარტო მაქვს სალაპარაკო!! - იზაბელი რა გინდა თქვი და წადი! - მე იცი რა ნატალია, მე ვფიქრობ რომ შენ ზალიან აკრგი გოგო ხარ ამიტომ უნდა გითხრა რომ ოთოს შენ არ უყვარხარ და ყველაფერს ჩემ საეჭვიანოდ აკეთებს რადგან ისევ მე უყვარვარ! - იზაბელი ეს ტყუილია, არ მჯერა! - მე (მე თვალზე ცრემლი მომადგა) ჯობია დაიჯერო და ოთოსთან ურთიერთობა გაწყვიტო და მე დამაცდო თორემ მერე უკვე მე ვიცი! - იზაბელი შენ რა მე მუქრები?! - მე როგორც გინდა ისე მიიღე! - იზაბელი შენ მე ვერ სემაშინებ! - მე იზაბელი წავიდა მაგრამ გულში დიდი ტკივილი დამიტოვა, : (( მისი ნათქვამი მართალიც კი მეგონა, მაგრამ არ ვიცოდი ოთოსთვის დამეჯერებინა თუ იზაბელისთვის! უცებ ცრემლები წამსკდა და ავნერვიულდი, გადავწყვიტე ზემოთ ავსულიყავი, ავდიოდი ნელ-ნელა კიბეზე და ვგრძნობდი, რომ ცუდად ვიყავი ყოველ კიბეზე ასვლისას ძალა მეცლებოდა და თავბრუ მეხვეოდა უკვე აივანზე ვიდექი როდესაც კიბიდან დავგორდი მის შემდეგ არაფერი მახსოვს სანამ საავადმყოფოს პალატაში არ გავიღვიძე. თავზე დედა მადგა. დედა შენ რა ჩამოხვედი? - მე კი დედა, სამი დრეა აქ ვარ და როგორც იქნა გონზე მოდი! - დედა მე სამი დგე მეძინა, კი მაგრამ რა მჭის, არაფერი მახსოვს , ბოლოს იზაბელს ველაპარაკებოდი! :(( მაგრამ მის მერე არაფერი მახსოსვს! - მე ხო შვილო მძიმე ტრამვა მიიღე ექიმები გიკვლევენ და უნდა დაადგინონ რა გჭირს, რატომ დაგეხვა თავბრუ!! - დედა უცებ ექიმი შემოვიდა. როგოც, ვხედავ ჩვენმა პაციენტმა გაიღვიძა, კარგი ესეიგი თქვენ ქალიშვილს გამწვავებული და სხვა ფორმის ანემია ჭირს რომელიც ფსიქოლოგიურ პრობლემაშია გადაზრდილი, თქვენი ქალიშვილს ჭირდება სიმშვიდე, სიწყნარე, არ სეიძლება მისთვის ემოიუცრი ტრამვა ნატალია ეს პირველად მოხდა? ანუ გული პირველად წაგივიდა? -ექიმი არა ერთხელ ბაღში ოთოსთან ერთად ვიყავი,მერე სკოლაში აი ეხლა კიდევ! - მე ალბათ მაშინაც რამე ემოციური ტრამვა გადაიტანე თორემ ასე არ მოხდებოდა! ჩემი აზრით უკეთესი იქნება დროებით ქალაქიდან თუ წახვალ! - ექიმი ამ დროს პალატაში ოთო შემოვიდა ორივემ ერთმანეთს ნაღვლიანი თვალებით შევხედეთ!
