კლასში შევედი )) ბავშვები ირეოდნენ და გაკვირვებულები

მიყურებდნენ )) არავინ არ ელოდება ჩემს დაბრუნებას ))

”მსოფლიო ისტორიის” კაბინეტში შევედი,ზარიც დაირეკა ყველამ

თავისი ადგილი დაიკავა,მით უარესი ყველა მე მომშტერებოდა,((

-ბარბარა სმიტ,ნუთუ თქვენ ხართ? (მასწავლებელი)

-დიახ,მე ვარ (ძალით გავუღიმე და ჩემი ადგილი დავიკავე)

მასწავლებელი გაშტერებული მიყურებდა,როცა გამოფხიზლდა

დაფაზე დაიწყო წერა,ბავშვები კი თავის ჭკუაზე ერთობოდნენ:ფურცლებს ესროდნენ და როცა მასწი შემოიხედავდა ხოლმე უჩვეულოდ ვითომც არაფერი წიგნებს ვკითხულობდით )) მასწავლებელი ცოტახნით გავიდა კლასიდან,უცბად კი ყველამ ლაპარაკი გააბა ))

-ბარბარა ..ნუთუ შენ ? (კარლი)

-ხო მე ვარ,კარლი (მკვახედ გავეცი პასუხი)

დიამანჭა და ნაგლურად გამიღიმა:

-შენ რა,შენი ბინძური სასტავი მიატოვე? ( კარლი)

-როგორ? (მერხიდან წამოვხტი )

-რაც გაიგე კრეტინო )) შენნაირი ძუკნა ამ კლასში მეტი არავინ არაა,ვერ წარმოიდგენ რა ბედნიერები ვიყავით,როდესაც გაუჩინარდი სკოლიდან,მაგრამ ჩაგვაშხამე ბედნიერება (კარლი)

-ძუკნა მე კი არა შენ ხარ,ერთი პატარა ბარბი ხარ,რომელსაც დამცირების მეტი არაფერი შეუძლია,მაგრამ აქედან დაახვიე მაკაკა სანამ არ დაგაპუტე მაგ თმები? (მე)

-რა მიწოდე? (ფეხზე წამოდგა)

-”მაკაკა” მაკაკა,ისე არ მეგონა მაკაკა სკოლაში თუ დადიოდა,ეს რაღაც ახალია,მაკაკა,ხომ ფრინველია და გალიაში არის გამოკეტილი შენი შესაფერისი ადგილი ალბათ მანდ არის (ცინიკურად გავიცინე)

-მომისმინე,იდიოტო ..ქუჩიდან მოთრეული გოგო ხარ ..დედაშენის გარდაცვალების შემდეგ,ქუჩის ბოზი გახდი ..იდიოტი,კრეტინი არარარობა ხარ გასაგებია ..დედაშენმაც ასეთი გაგზარდა ალბათ..ფაქტი ფაქტია,დედაშენის საქმეს აგრძელებ კრეტინო ..(კარლი)

-დედაჩემს შეურაწყოფას ნუ აყენებ,შე არადამიანო ..(თმებში ვეცი და იმდენს ვურტყავდი სანამ სისხლები არ ვადენინე)

ბიჭები გვაშველებდნენ,მაგრამ მაინც თმებში ვეცი..

-კრეტინი და ძუკნა შენ ხარ..გაიგე ..დებილო ...(თმებს ვწიწკნიდი)

მასწავლებელმა შემოგვიწსრო და დირექტორის კაბინეტში გაგვიშვა ))

დირექტორმა შენიშვნებით აგვავსო და დაგვსაჯა ((

დაბოღმილები ერთმანეთს ვუბღვერდით,კლასში შევედით და გააკვეთილს დავესწარით ((

მესამე გაკვეთილის შემდეგ,კაფეტერიაში გავემართე და რიგში ჩავდექი ))

მხოლოდ,სოდიანი წყალი ავიღე და სკოლის ეზოში გავედი ))

იქვე ბალახზე ჩამოვჯექი და ფიქრებში გადავეშვი ))

უცბად უკნიდან ნაცნობი ხმა მომესმა,გავიხედე და ნიკი შემრჩა ხელში )

-გამარჯობა ბაბი (ნიკი)

-გამარჯობა,ნიკ .. (გული ამიჩქარდა)

ინსტიქტურად გვერდით გავიხედე,მასთან სიახლოვე ცუდად მხდიდა ))

-ბოდიშს გიხდი,ნიკ ..(მისკენ გავიხედე)

-რისთვის მიხდი ბოდიშს? (ნიკი)

-რომ,გული გატკინე და მიგატოვე ..დედაჩემის გარდაცვალება ჩემთვის დიდი დარტყმა იყო ..დეპრესიაში ვიყავი და ..ბოდიში,რომ ცუდად მოგექეცი და გული გატკინე ..!! (მე)

-არაუშავს ..მესმის შენი ..(ნიკი)

ადგომა დავაპირე,მაგრამ შემაჩერა ))

-მოიცადე,ბაბი ჩემს მერე ვინმე გყვარებია? (ნიკი)

-არა (გულწრფელად ვუპასუხე) -მაგრამ გრძნობა გაქრა (თავი დავხარე)

-კარგი,დროებით (ხელი დამიქნია და წავიდა)

დიდი დასვენების შემდეგ,თავი შეუძლოდ ვიგრძენი და სამედიცინო პუნკტამდე ძლივს მივაღწიე )) ექთანმა მწარე წამალი დამალევინა და ცივი ტილო შუბლზე დამადო,ლიტერატურის გაკვეთილს მალევე დავუბრუნდი,მასწავლებელი რაღაცას ბუბტუტებდა,მაგრამ ყველას ერთ ყურში შესდიოდა მეორეში გამოსდიოდა ..მთელი გაკვეთილი,ნიკზე ვფიქრობდი ..შეიძლება ჩემმა სიტყვებმა გული ატკინა ისევ ...ზარი,რომ დაირეკა წიგნებს ვეცი,ზურგ-ჩანთაში ჩავალაგე და დერეფანში გავედი ))

ეზოში ჩემი მძღოლი დამხვდა )) მანქანაში ჩავუჯექი და სახლშიც მალე მივედი ))

-როგორ ჩაიარა პირველ დღემ? (მამა შემეგება წინ)

-კარგად (ლანგარიდან ვაშლი ავიღე და ჩავკბიჩე)-ბევრი მაქვს სამეცადინო,ამიტომ ავალ ზემოთ და დავალებებს დავწერ ))

-კიბეებზე ავცუნცულდი

-ვამაყობ შენით ბაბი (შემომაძახა)

-მიყვარხარ,მა ..(მეც გავძახე და ოთახში ჩავიკეტე)

დავალებების წერას შევუდექი,ბიოლოგია დავწერე და თანამედროვე ლიტერატურის წერას შევუდექი ))

”ქარის უღელტეხელი” ამ წიგნს განვიხილავდით,კომპი ჩავრთე და ინფორმაციები მოვიძიე პერსონაჟებზე და წიგნის შესახებ )) მწერალზე და ა.შ

როცა,მოვრჩი მეცადიონეობას ცოცხალ-მკვდარმა პირდაპირ საწოლში დავწექი და დავიძინე ))

დილით ...

არამგონია ეს თავი მოგეწონოთ,მაგრამ შეაფასეთ გთხოვთ ))

მადლობთ,თითოეული კომენტარისათვის ))