November Rain
წაიკითხეთ სასიამოვნო მუსიკასთან ერთად
წვიმდა, ზეცა თავზე გვემხობოდა, თითქოს ჩვენი ურთიერთობის წინააგმდეგია ბუნებაო, ისეთი განცდა მეუფლებოდა როცა მას ვეხუტებოდი თითქოს ის ჩემი განუყრელი ნაწილი იყო, მინდოდა არსად გამეშვა, მაგრამ გრძნობებს მოვერიე და მადლოერების ნიშნად ვუთხარი:
-დიდი მადლობა რომ გადამარჩინე, ამ ყველაფერმა დიდი გავლენა იქონია ჩემზე....მაგრამ იქნებ ერთმანეთი გაგვეცნო.
წუთით გაჩერდა თითქოს ჩემგან ამ კითხვას არ ელოდა და დაიბნა მაგრამ კვლავ გაიღიმა და მითხრა:
-მე ჰარი მქვია, ეს წვიმა რომ არა ალბად სადმე გასეირნებას შევძლებდით, იქნებ სახლამდე მიგაცილო.
-ამაზე უარს არ ვიტყოდი.
წვიმდა, ელავდა,
ყოველივე წინააღმდეგი იყო ჩემი მასთან კავშირის, არ ვიცი ესეთი გრძნობები არასდროს არავის მიმართ არ მქონია, მან ყოველივე მომიყვა საკუთარ თავზე, ოცი წლის იყო, უეცრად მისი ასაკის გაგონებაზე ჩემი ძმა გამახსენდა ისიც სწორედ მისი წლოვანების უნდა ყოფილიყო ახლა და ცხოვრებით დამტკბარიყო, მაგრამ ყოველივე სგვაგვარად გახლდათ....
ამის შემდეგ მე შევძელი მასთან დაახლოება ჩვენ ვიყავით საუკეთესო მეგობრები, მაგრამ გამოგიტყდებით მე მისდამი მეგობრობაზე მეტს ვგრძნობდი, ეს არ იყო უბრალო სიყვარული, რომელიც შიძლება ერთ დღეს გეწვიოს მაგრამ ისე გაფრინდეს შენგან როგორც თავისუფლებას მოწყურებული ჩიტი.........
მე მის მიმართ უდიდეს სიყვარულს ვგრძნობდი, იმ დროს ჩვენ შორის მეგობრობა იყო მხოლოდ, არ ვიცოდი თვითონ რას გრძნობდა, ამიტომ ყოველთვის თავს ვარიდებდი სიყვარულზე საუბარს მის პირისპირ, რადგან ვიცოდი სიმართლის დამალვა გამიჭირდებოდა და შეიძლება ყოველივე წმინდა ჩვენ შორი დასრულებულიყო...................
არ ვარ ადამიანი რომელსაც მოსწონს ბანალური სასიყვარულო ურთიერთობები, ყოველთვის თავგადასავალზე ვოცნებობდი, მაგრამ არა ისეთზე როგორი დასასრულიც ჩვენს გრძნობას მოჰყვა.......დედას ხშირად ვუყვებოდი ჰარიზე, მან ყოველი ჩემი ნაბიჯი იცოდა, ერთხელაც გადავწყვიტე სახლში მიმეყვანა და დედისთვის გამეცნო, ისიც დამთანხმნდა. დედა და ჰარი ერთმანეთს შეხვდნენ, მართლაც კარგი ურთიერთობა ჰქონდათ გაცნობის შემდეგ, დედაც იმავე ძლიერ და განსხვავებულ სიყვარულს გრძნობდა მის მიმართ,
ყოველთვის მეუბნებოდა რომ როცა ჰარის ხედავდა ჩემი ძმა წარმოუდგებოდა თვალწინ, ეს უბრალო დამთხვევად მეჩვენებოდა რადგან დედას და მე ის გვიყვარდა, ჩვენ შორის უდიდესი კავშირი იყო, ორივე ვგრძნობდით რომ ეს უბრალო მეგობრობაზე მეტი იყოოო, მაგრამ როგორ შეიძლებოდა ყოველივე გაგრძელებულიყო, ამაზე ფიქრისთვის არცერთს გვეცალა, რადგან ორივე დღევანდელი დღით ვცხოვრობდით..............
ერთხელაც ჰარიმ გადადგა ის ნაბიჯი რასაც მთელი შვიდი თვე ველოდი ჩვენი ურთიერთობიდან, ამან კი ყოველივე შეცვალა, მხოლოდ ცოტახნით გამადა ბედნიერი მაგრამ მალევე ყოველივე კვლავ უარესობისკენ შეიცვალა, ეს ცვლილება ნოემბრის ქარიშხლიან და წვიმიან დღეებს გავდა................
ბავშვებო მოთხრობა პატარაა და მალე დასრულდება, ფინალით კი როგორც ყოველთვის გაკვირვებულები დარჩებით
(CisiKoOo)
| 
ukve mivxvdi,rom cudad amtavreb