One Step
ჩაბნელებულ
ქუჩებს მხოლოდ ერთადერთი,სამგზავრო ჯიპის ფარები ანათებდა..დედაჩემი
საქარე მინაში იყურებოდა და სიო მის თმებს აფრიალებდა..!! მამაჩემმა სვლა
შეანელა,რადგან უკვე ნისლი ჩამოწვა და ამ დროს გზის გაკვლევა ძალიან ძნელი
იყო...ჩემ ძმას შეხვედე ყურსასმენები ყურებში გაჩხერილი ჰქონდა და
ჩასძინებოდა..!! გამეცინა და მუსიკები ჰამოვურთე,შემდგე კი მოვხსენი...!!
რამდენიმე მილის გასვლის შემდეგ,ნისლიც ჩაიმალა და სავაჭრო ცენტრებიც
გამოჩნდა..!! დასახლებულ პუნქტებს,როგორც კი გავუარეთ ერთ დიდ ტყის გზას
გავუყევით..! ფანჯარაში გავიხედე,დაორთქლილი იყო და მინაზე რაღაცებიის
ხატვა დავიწყე,თავი,რომ გამერთო..მამამ დაუფიქრებლად,სწრაფად შეუცვალა
საჭეს მიმართულება და მარჯვნივ შეუხვია..!!! გული გამისკდა,მაიკლმა კი
საქარე მინას თავი მიარტყა და შემდეგ წამოიწია...მამა მანქანიდან გადმოვიდა
და საბარგულიდან ჩანთები გადმოიღო..!! მეც გადმოვედი მანქანიდან და სახლს
მივაშტერდი..!! საშინლად ციოდა,და კაპიშონი წამოვიფარე,სახლს მივშტერებოდი
თვალებს არ ვაშორებდი..!! ერთი დიდი ოთხუთხა შენობა
იყო,გაურმენოტებელი,ეტყობა დიდი ხანია აქ არავის არ უცხოვრია..!! მაიკლიც
გვერდით მომიდგა და ყბა ჩამოუვარდა...-ეს რა ბებრების თავშესაფარია,თუ
ჩვენი სახლი?-წაიხუმრა მაიკლმა.
-სულაც არა..ერთი ჩვეულებრივი სახლია...-კამერონმა უსაყვედურა.
მამამ
გასაღები მოარგო კარების საკეტს და წინ გაგვიშვა..!! კამერონმა სინათლე
აანთო,სახლი ძალიან კარგ მდგომარეობაში დამხვდა..!! გარედან თუ არ
ჩავთვლით..!! ყველაფერი გაპრიალებული იყო,ახალი ავეჯი,შუა საუკუნეების
დიზაინში იყო მოწყობილი,ასეთ რაღაცეებს ვერ ვიტანდი თუმცა
გავუძლებდი,როგორმე..! ხის კიბე მეორე სართულზე
ადიოდა,კიბეებზე ავედი და ჩანთები თან გავიყოლიე.
ჩემი ოთახის კარები შევაღე,სინათლე ავანთე და ჩანთები ძირს დავყარე..!! ვერ
ვიტყვი აღფრთოვანებული ვარ ჩემი ოთახის მოწყობილობით თქო თუმცა წავიდოდა
რა...ფარდები გადავწიე,,, ცა მოღრუბლულიყო,როგორც გავიგე ამ ქალაქში სულ
წვიმს და თოვს...ლუსიანა ერთი პატარა ქალაქია,ამ ადგილის შესახებ თითქმის
არავინ არ იცის,ხოლო ამ ქალაქში მცხოვრები მოქალააქები ალბათ მიჩვეულები
არიან ასეთ კლიმატს.. ფიქრებიდან გამოვერკვიე და ოთახის დალაგება
დავიწყე...!! კარადაში ჩავატიე ჩემი ტანისამოსი,ნივთებიც უჯრებში
ჩავტეენ..! ჩანთები გავათავისუფლე და შევინახე...ბოლოს წყალიც გადავივლე და
პიჟამა ჩავიცვი...პირველ სართულზე ჩავედი,კამერონი ვახშამს
ამზადებდა,დივანზე წამოვჯექი და ტელევიზორი ჩავრთე,მაიკლიც გვერდით მომიჯდა
თავისი ლეპტოპით..!! კლავიტურას აკაკუნებდა და უდარდელად ღრმად
ამოისუნთქავდა ხოლმე,
-ბავშვებო მზად არის ვახშამი-სამზარეულოდან გამოგვძახა დედამ.
ფეხზე
წამოვდექით და მაგდიას მივუსხედით..!! მთელი ვახშამის განმავლობაში მე და
მაიკლს ხმა არ ამოგვიღია,ქათმის ფილები გადმოვიღე და ჭამას შევუდექი..
-აბა მემგონი კარგია არა?! -აშკარად სახლზე გვეკითხებოდა დედა.
-ჰო,რა უჭირს-მხრები აიჩეჩა მაიკლმა.
მე წვენის დიდი ყლუპი მოვსვი და ვკითხე-ვისგან იყიდეთ?
-ერთი
მოხუცი ცოლ-ქმარისგან,საკმაოდ იაფად მოგვყიდეს,ეტყობა ძალიან ეჩქარებოდათ
სხვაგან გადასვლა-მამამ კიდევ ერთი პურის ნაჭერი გადმოიღო...აჰჰ,ახლა
მივხვდი რატომ იყო სახლი ასეთი მიუხედავი...!!
რამოდენიმე წუთი კიდევ უხმოდ ვისხედით,.ბოლოს ფეხზე წამოვდექი,:
-მე დავიძინებ,ხვალ ადრე უნდა ავდგე,ახალი სკოლა..ბავშვები..!! -თავი გავიქნიე და ჩემი თეფში ნიჟარაში ჩავდე.
ოთახში
ავედი,ცოტა შემამცივნა,ამიტომ ფანჯარა დავკეტე და კონდიციონერი ჩავრთე..!
ერთხანს საწოლზე წამოვჯექი,ჯერ არ მეძინებოდა..უამრავ რამეზე
ვფიქრობდი..ხვალინდლე დღეზე,ახალ მოსწავლეებზე,სკოლაზე,...!! თავში უამრავი
რამე მიტრიალებდა..ნოსტალაგია მომეცალა,ძველი სახლი მომენატრა,ძველი
მეგობრები,ნიუ-ორკი..!! ნაბიჯების ხმაც მომესმა ალბათ მშოლები დასაძინებლად მიდიოდნენ.!! საბანში გავეხვიე
და ფანჯარას დავუწყე ცქერა,ღამით თოვლი წამოვიდა
ალბათ
ხვალისთვის დადებულიც კი იქნებოდა,მაგრამა ახლა ამის თავი არ მქონდა ამ
საწუწუნოს ხვალისათვის შემოვიანხავ-გავიფიქრე და თვალები დავხუჭე..!!
ბავშებო ეს მოთხრობა იქნება საშინელებებზე რა მოკლედ,რომ ვთქვათ =დ სულებზე და ა.შ
მოგვიანებით გაიგებთ რაღაცეებს (:
და რაც შეეხება მთავარ გმირს არ ვიცი ვინ ჩავსვა მირჩიეთ თქვენ..)) ანდაც შეიძლება არ ჩავსვა მოკლედ თქვენი შთამბეჭდილება გამოხატეთ ))
|
