ამ
დროს მივხვდი, რომ სულ უცხო ორი ადამიანი ვიყავი შეპყრობილი: (((
მაგრამ ერთის სახელი და ვინაობა მაინც ვიცოდი, მეორე კი სულ
იდუმალი იყო ჩემთვის!!
ამაზე ფიქრში ჩამეძინა!! მთელი ღამე ის საშინელი საღამო მესიზმრებოდა!! და ნელ-ნელა ყველა ფაქტი მიღდგებოდა თავში!! მე უკვე დარწმუნებული ვიყავი, რომ ვიღაცამ გადამარჩინა, მაგრამ ვინ ამის აზრზე არ ვიყავი!!
მეორე დილას სკოლაში წავედი!! მე როგორც ყოველთვსი ფეხით მივდიოდი რადგან სკოლას ახლოს იყო!! გზაში მოტოციკლის ხმა გავიგე!! ძალიან დავფრთხი. ქუჩაში მარტო მე ვიყავი!! მაგრამ თავს ვაწყნარებდი!! ჩემთვის ვფიქრობდი,რომ არაფერი დამემართებოდა, რადგან მე ხომ ვიღაც მიცავდა, ვიღაც უცხო ადამიანი, რომელმაც სიკვდილს ერთხელ მიხსნა!!მაგრამ უცებ ცუდად გავხვდი თავბრუ დამეხვა და იქვე ქუჩაში წავიქეცი!! თვალები დამიბნელდა!! ძალიან ცუდად გავხდი!! მერე ვიგრძენი,რომ ვიღაცამ ხელში ამიყვანა!!, მაგარმ მალე სულ გავთიშე, როცა გავიღვიძე საავადმყოფოს პალატაში ვიწექი დედა კი თავზე დამტრიალებდა!
შვილო როგორც იქნა გამოფხიზლდი! - დედა ( შეშინებული გამომესაუბრა )
აქ როგორ მოვხვდი? - მე ( გაკვირვებული შევეკითხე )
შენ თვითონ არ მოხვედი? - დედა
არა მე ქუჩაში წავიქეცი მერე არაფერი მახსოვს!! - მე
ალბათ ვიღაც დაგეხმარა!! - დედა
ამ სიტყვის თქმაზე მაშინვე მივხვდი ვინც გადამრჩინა, ქუჩა მთლად ცარიელი იყო, ვინ გადამარჩენდა, თუ არა ის ვიღაც,რომელიც ჩემს დაცვას ცდილობდა!!
უცებ ექიმი შემოვიდა, დედა დაამშვიდა და საავადმოფოდან გამწერა! იმ წამსვე მეგობრებში გადავრეკე, გაკვეთილები გავიგე და ვიმეცადინე!! მერე კი დასასვენებლად წამოვწექი და ჩემს თავზე დავფიქრდი!! უკვე ღამე იყო! მაშინ მივხვდი,რომ ის ვიღაც აუცილებლად მოვიდოდა, ამიტომ გარეთ გასვლა გადავწყვიტე, სრულიად არ შემშინებია! ვიცოდი,რომ ის ვიღაც ჩემი ამბის გასაგებად მომაკითხავდა!! მე უკანა ეზოში ჩავედი, იქ მივედი სადაც პირველად ვიგრძენი მისი არსებობა!!
ირგვლივ სიბნელე იყო, ვერაფერს ვერ ვხედავდი, უცებ ვიგრძენი,რომ ვიღაც მომიახლოვდა და წლზე ხელები შემომხვია, მისი სახე არ დამინახავს! მხოლოდ მის სინთქვას ვგრძობდი და ტანზე ალი მეკიდებოდა!! ყველაფერი ისეთი მშვიდი იყო, ისეთი ნაზი და ფაქიზი, როგორც მისი ხელები!
,
ყველაფერი ისეთი კარგი იყო არ მინდოდა ეს წუთები ოდესმე დამთავრებულიყო! მისი სუნთქვა ნელ-ნელა ხშირდებოდა! ეს ნეტარება გრძელდებოდა!! უცებ სახლიდან დედას ზახილი მომესმა!! მან მაშინვე ხელები შემომხსნა, უკან გავიხედე მაგრამ ის უკვე აღარსად ჩანდა, მე სახლში შევედი, მაგრამ არავისთვის არაფერი მითქვია!!
 
მეორე დილას სკოლისკენ გავწიე!! უკნიდან ფეხის ხმა გავიგე, გავიხედე და....
|
