მოულოდნელად, ჩემს ოთახში მაილი და სელენა შემოვიდნენ.
–დემი ჩვენ ვერ დავიძინეთ და გადავწყვიტეთ რაიმეთი გავერთოთ, წამოდი შენც(მაილი მითხრა ისე რომ ვერ შეამჩნია როგორ ვტიროდი, რადგან ოტახში სიბნელე იყო)
–არ მინდა თქვენ გაერთეთ(მე ვუთხარი ატირებული ხმით)
–დემი რა გჭირს?(სელენა)
–ტეილორმა დამირეკა და მითხრა რომ ჩემზე და ჭოზე შურს იძიებს(მე)
–იდიოტი ყოველთვის, ახერხებს ყველაფრის ჩაშლას. დემი გთხოვ დამშვიდდი ტეილორი ვერაფერსაც ვერ გიზამსთ, არ დაგავიწყდეს რომ ჩვენ ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნებით(მაილი)
–ხო. ჩვენ არასოდეს არ მიგატოვებთ, ჯოც შენს გვერდით იქნება და ტეილორი ვერაფერს ვერ დაგიშავებს(სელენა)
მერე სელენა და მაილი მოვიდნენ და ჩამეხუტნენ. ჩვენ ასე ცოტახანს ვიყავით მაილიმ და სელენამ მართლაც დამამშვიდეს მაგრამ ცოტახნის შემდეგ ჩემს ტელეფონზე ისევ ზარი იყო:
–გისმენთ(მე)
–დამიმტკიცე რომ არ გეშინია და ხვალ სკოლაში ადრე მოდი, სკოლის უკან დაგელოდები, ოღნდ შენი იდიოტი მეგობრები არ წამოიყვანო, და არც ჯო(ტეილორმა მითხრა და ტელეფონი გამითიშა)
მაილის და სელენას ვუთხარი რაც ტეილორმა მითხრა
–თუ გგონია რომ მაგასთან მართო გაიშვებ ძალიან ცდები(მაილი)
–მაილს მარტო უნდა წავიდე და ეს ამბავი ჯომ არ უნდა გაიგოს, მინდა ერთხელ და სამუდამოთ ტეილორთან ყველაფერი გავარკვიო(მე)
–დემი ასეთი ჯიუტი ნუ ხარ ხომ შეიძლება მართლა რამე დაგიშავოს?(სელენა)
–მართო იქნება და ვერაფერსაც ვერ მიზამს.(მე)
სელენა და მაილი ასე მარწმუნებდნენ რომ საშიში იყო მაგრამ მე ვეუბნებოდი რომ არ მეშინოდა არაფრის. მაგრამ სინამდვილეში ძალიან შეშინებული ვიყავი რადგან ტეილორისგან ყველაფერს მოველოდი. მთელი ღამე საშინლად მეძინა, სულ კოშმარები მესიზმრებოდა. და აი გათენდა მე ადრე ავდექი რადგან ტეილორთან შესახვედრად მოვმზადებულიყავი. მე ასე გამოვეწყვე:
მაილის და სელენას ისევ ეძინათ. მე არ მინდოდა მათი გაღვიძება რადგან ვიცოდი მარტო არ გამიშვებდნენ. მაგრამ მაინც გაეღვიძათ.
–მარტო არსადაც არ წახვალ(მაილი)
–გეყოფათ, არაფერი არ მოხდება(მე ვთქვი ეს და უცებ გამოვიქეცი)
მათ გამოყოლა სცადეს მაგრამ ვეღარ დამეწეოდნენ, მაინც გამიკვირდა რომ უკან არ გამომყვნენ. მე მივდიოდი, და თან თავს ცუდად ვგრძნობდი. ვგრძნობდი რომ შეიძლებოდა ტეილორს ჩემთვის რამე დაეშავებინა, მაგრამ მჯეროდა იმის რომ ტეილორი ერთხელ და სამუდამოდ მე და ჯოს თავს დაგვანებებდა. გზაში ძალიან ვჩქარობდი მაგრამ რატომ ვერ ვხვდები, მე ხომ იმ ადამიანთან მივდიოდი რომელსაც შეეძლო ჩემი ცხოვრება დაენგრია?
როგორც დაგპირდით დღეს დავდე, თუ გინდათ რომ შემდეგი თავიც მალე დავდო კომენტარები დაწერეთ ))
|
